We hadden echter wel een probleem. Onze keeper Guus was namelijk geblesseerd aan zijn vingers en kon dus niet keepen. Ik had dit gisteren via WhatsApp voorgelegd aan de jongens en ik had drie vrijwilligers die een helft wilden keepen. Dat was een mooi gebaar van de jongens. Ik had er wel een beetje een hard hoofd in, maar dat de jongens zich op willen offeren is mooier dan welk kampioenschap dan ook.
Om even over half 11 kwam het eerste fluitsignaal in het halfbewolkte maar winderige Schagen. In de wedstrijd ging het redelijk gelijk op. Onze jongens leken wel een beetje met de rem er op te spelen maar we kwamen er af en toe toch redelijk uit. We waren vooraf door ZAP gewaarschuwd dat ze een irritante vlagger zouden hebben maar dat heb ik niet terug gezien.
Na ongeveer 12 minuten spelen werd er een bal teruggespeeld op Milan, die de eerste helft op doel stond, en hij was wat onwennig en de bal hobbelde wat waardoor die verkeerd geraakt werd zo in de voeten van de tegenstander. 1-0! "Oh nee" dacht ik, "het zal toch niet, die goedhartigheid van die jongens zal toch niet afgestraft worden?"
Het doelpunt gaf Schagen honger naar meer en ze namen iets meer de overhand ook door af en toe wat geknoei achterin door Manuel wat dan door hem zelf of door de altijd "bijtende" Stijn opgelost werd.
Na ongeveer 20 en 25 minuten scoorde Schagen bijna de 2-0 maar Milan reageerde allebei de keren katachtig en wist de bal tot corner te verwerken, de eerste keer met zijn voet en de tweede keer met zijn handen. 1-0 was dan ook de ruststand.
In de rust de jongens geprobeerd aan te jagen en gezegd dat het wat feller mag. Het was voor mij allemaal iets te lief. Manuel nam de handschoenen van Milan over en hij zou de tweede helft gaan keepen. Jort die zich ook als keeper had aangemeld mocht dus zijn groene shirt aanhouden en de positie van Manuel overnemen en mocht de rol als verdedigingsleider op zich nemen, wat hij prima deed. We wisten dat Con Zelo eerder op de ochtend gelijk had gespeeld en dat een gelijkspel tegen Schagen dus genoeg was om kampioen te worden.
In de tweede helft knalde Schagen er gelijk boven op dit resulteerde er in dat Fabio geblesseerd uitviel omdat hij hard geraakt werd op zijn buik maar kon later er weer in om weer een prima rechtsback partij te spelen. Schagen wilde gebruik maken van de wind en van de snelheid van hun spits. Dat lukte af en toe aardig en ze kwamen af en toe gevaarlijk 1 op 1 op de keeper, maar Manuel liet zich niet gek maken.
Ook Nout had het af en moeilijk aan de linker kant met hun rechtsvoor die een kop groter was, maar weerde zich kranig. Na 10 minuten spelen in de tweede helft kon Stan uitbreken en wist na wat kap bewegingen op doel te schieten en raakte binnenkant paal en rolde...... ja! Doelpunt! 1-1. Wauw, zal het dan toch gaan lukken?
Dit doelpunt gaf ons zichtbaar meer kracht. Het werd meer een gevecht op het middenveld waar Stan, Yethro en later Feissal op de as hard moesten werken om de aanvallen er uit te halen en Özkan, Guus en Amin in de voorhoede aan te spelen. Maar ook over de flanken langs Lucas en Bertan gebeurde een hoop en ook zij werkten hard. De groenzwarten gaven echt alles en alles!
5 minuten voor tijd kregen wij een corner die een beetje bleef hangen in het vijf meter gebied, en werd er bijna in gewerkt. Iemand van Schagen probeerde de bal toen weg te werken maar dat lukte niet echt en ongeveer 8 meter voor het doel kreeg Lucas de bal voor zijn voeten en die wist de bal hoog in het dak van het doel te jagen. 1-2!
Er volgde nog enkele minuten en de coach van Schagen probeerde zijn jongens nog op te peppen, maar het was meer gehaast en dus niet functioneel. Schagen kwam er niet meer aan te pas en de winst was binnen. 1-2! Wat een knappe overwinning en wat een knappe reeks. 9 wedstrijden gespeeld en 9 wedstrijden gewonnen.
Mannen gefeliciteerd met deze overwinning en met het kampioenschap! Dik en dik verdiend.
