De Alkmaarsche Courant kopte na de wedstrijd in het Utrechtse Galgenwaard: ‘De pijp is helemaal leeg bij Ron Beton’. Het was een moeizame rentree bij AZ na de omzwervingen in Europa en het verwerken van veelvuldig blessureleed.
Ik blijf Ron op de voet volgen en wel om de volgende reden: men laat in de sportbeschouwingen de carrière van deze held- WK 2015 - hij was toen weergaloos - steeds beginnen bij de betaalde C-jeugd van AZ, maar wisten jullie dat Ron Vlaar een deel van zijn sportieve vorming te danken heeft aan SVW’27 en dat het jammer is dat niemand daar een woord over rept en Ron zelf ook niet?
Hoezo?
In het seizoen 1996-1997 speelde Ron, na zijn Hensbroeker Apolloperiode, in het jeugdteam D1 van SVW’27. Naast mijn kleinzoon Frank Pardoel speelden in dat team ook keeper Vincent Honigh, Barry van Zanten, Taco Hermans, Sedat Alper, Marco Cats, Melvin Blom, Rhijs Davelaar, Stefan Verwer, Abel Dekkers, Hans Brammer en Serinho Wijdenbosch. Perry Pater was coach; trainer was Wim Alblas, nu een van de vijf ereburgers van Heerhugowaard. Het kampioenschap vormde een bekroning van een spannend jaar, waarin Ron letterlijk en figuurlijk de spil was van het team.
De eindstand toonde als doelgemiddelde: 105-24. Dat betekende een gemiddelde van 4,8 voor en 1,1 tegen. De top van de scorerslijst: 1. Ron Vlaar 42 2. Serinho Wijdenbosch 17 3. Frank Pardoel 15. Uit de wedstrijdverslagen die ik toen schreef: ‘Ook genoten van Ron Vlaar die bij zijn tweede goal met een schitterende manoeuvre (traag meeslepend rechterbeen) zijn tegenstander het bos instuurde om het karwei verder vakkundig te voltooien’.
En deze passage strekt Ron steeds nog tot eer en bleek later een voorteken te zijn: ‘ Topscorer Ron Vlaar, spel-verdeler-bij-uitstek en ongetwijfeld de inspirerende motor van het team en sportief tot in zijn tenen, …….’ En verder: ‘Ron Vlaar was niet te houden: van de eerste vier goals nam hij er drie met bekeken schoten voor zijn rekening om het verder scoorwerk aan zijn maats over te laten’.
Hier nog een persoonlijk herinnering aan de toenmalig 12-jarige Ron. Omdat onze kleinzoon meespeelde, volgden mijn vrouw en ik natuurlijk, zowel thuis als uit, de verrichtingen van het team lijfelijk op de voet en ik ondertekende mijn wedstrijdverslagen met: O.T. (Opa Tamis). Tijdens het kampioensfeest in de kantine zei Ron: ‘Ik weet wat dat O.T. betekent: Ouwe Teut’. (!!!) En daar moest ik het dan maar mee doen.
En ten slotte: af en toe heeft de mens een droom. Zo zag ik in de geest Ron Vlaar na zijn profcarrière een amateurclub zoeken. Hij koos SVW’27 als een vorm van dank voor het prachtige jaar dat hij in zijn jeugd bij SVW’27 mocht beleven. En… ook dat nieuwe jaar bij SVW’27 kreeg een kampioenschap. Dankzij Ron herwon SVW’27 het verloren terrein en keerde terug naar de eerste klas. Toen werd ik wakker.
Kampioensfoto SVW'27 D1 (1996-1997)
Jan Tamis
Voor reacties:
[email protected]
