Hoofdtrainer Patrick van der Fits: Voetbal is de belangrijkste bijzaak..

‘De trainer schiet de ballen er niet in op zondagmiddag’

Patrick werkt sinds zijn aanstelling,medio vorig jaar, bevlogen samen met de mannen van het eerste elftal van SVW. En dat begint, als je de mensen die al langer meelopen bij de club mag geloven, zijn vruchten af te werpen. “Ik denk dat ze echt content zijn met de huidige mindset en koers. Ik focus heel erg op het team. Ik kijk niet alleen naar ‘de vorm’, maar ook naar het proces.

Voor mij is het vooral belangrijk dat de spelers als team opereren. De trainer heeft een grote invloed en ik vind het mijn taak om het team te faciliteren. Dat betekent voor mij in de eerste plaats investeren in een spelersgroep die zich veilig voelt, zich kwetsbaar durft op te stellen. Ik stimuleer dat de spelers zich durven uitspreken naar elkaar, en elkaar ook helpen verantwoordelijkheid te nemen. Je ziet dat we daarin echt gegroeid zijn.”

Spelen vanuit initiatief:

Na twee jaar ‘op de rode streep’ van de tweede klasse te hebben gespeeld, haalde SVW het vorig jaar net niet en verhuisde naar de derde klasse. Het doel voor dit jaar is dan ook om, hetzij rechtstreeks, hetzij via nacompetitie, weer te promoveren. Maar toch was de degradatie wat Patrick betreft niet alleen een slechte zaak: “Tegen degradatie knokken, betekent dat je eigenlijk altijd ondergeschikt bent, reactief voetbalt.

Nu we een klasse lager zitten, kunnen we veel meer vanuit initiatief spelen. We worden weer jagers, in plaats van prooi. Dit betekent ook een andere houding van de spelers, waarbij vertrouwen en geduld, en zeker ook een ander bewustzijn belangrijk zijn.”
Dat een nieuwe strategie tijd nodig heeft, klinkt logisch en dat is ook wat je zag gebeuren.

“We hebben in het begin echt wel leergeld betaald. Stomme nederlagen geleden. Maar langzaam werd het team stabieler en meer volwassen. We vertrouwen elkaar meer en je ziet nu dat SVW met plezier en vertrouwen ook heel goed kan voetballen.”

Wat ook is veranderd sinds de komst van Patrick, is het oog voor de mensen om de selectie heen. “Kijk, bij elke sportclub zie je eigenlijk altijd dat het eerste elftal het belangrijkste is. De meeste aandacht en budget krijgt. Dat is natuurlijk prima. Maar meestal zie je dat de spelers ook relatief weinig hoeven te doen en niet echt wat voor de club terugdoen.

Ik vind het belangrijk dat dat verandert, en dat moet van binnenuit komen. Daarom heb ik vorig jaar aan zes spelers gevraagd een lijst te maken van tien mensen - geen staf - die zij belangrijk vinden voor het team. Die mensen hebben ze vervolgens persoonlijk een lekker kerstpakket gebracht. Ook dit jaar gaan we weer kijken hoe we de waardevolle vrijwilligers onze waardering kunnen laten voelen.”

Eigenzinnige visie:

Patrick heeft net bijgetekend voor een nieuw jaar. Ook al is het zijn strategie om steeds maar voor één jaar tegelijk te tekenen, hij ziet zijn trainerschap wel degelijk als een meerjarenplan. “Als je wordt aangesteld om snel orde op zaken te stellen, dan is het misschien wat anders. Dan ga je voor snelle beslissingen, ongeacht hoe het individu het ziet. Maar ik focus juist op de procesbeïnvloeding. Ik stop er ook veel energie in, en dan is het mooi om na het eerst jaar hard werken ook te kunnen gaan oogsten. Daarbij, je moet altijd wennen aan elkaar, aan de nieuwe strategie.”

Patricks visie op prestatiegericht voetbal is soms eigenzinnig, en kan best afwijken van wat anderen vinden. “Als je een aantal keer achter elkaar verliest, zouden sommigen zeggen dat je nog meer moet trainen. Ik draai het om, en zeg dan dat we misschien wel een trainingsavond een flink potje moeten gaan squashen, of met elkaar eten en een voetbalwedstrijd bezoeken.

Het gaat om het bouwen van het team, het vertrouwen, de bewustwording, de gezamenlijke verantwoordelijkheid. En als je als spelersgroep twee avonden en de zondag ‘opoffert’ voor het voetbal, dan moet je zorgen dat het leuk is, de moeite waard is.”

Bouwen aan het team tijdens trainingskamp:

Het succes zit wat Patrick betreft ook in het continu herhalen en bouwen aan het team. Dat zie je ook mooi terug bij het trainingskamp, waar het team op dit moment is. Patrick: “Ik heb bewust gekozen om wat verder weg te gaan, naar Texel in dit geval. Als je in de buurt blijft, is het risico dat de jongens in de bekende omgeving ‘uitwaaieren’. Op Texel zijn de mogelijkheden beperkt, en blijft de groep samen.

Dit is goed voor de saamhorigheid. En het plezier, ook dat is belangrijk. Als trainer hoef ik niet alles te weten wat ze buiten de trainingen doen, en ze hoeven ook echt niet om 10 uur in bed te liggen. Als ze elkaar maar helpen verantwoordelijkheid te nemen. Zo bouwen we saamhorigheid.”

Aftrap nieuwe periode met mini-toernooi:

De eerstvolgende keer dat de mannen van het eerste weer in actie komen, is in het laatste vrije weekend vóór het begin van de tweede helft van het seizoen. Patrick: “Met het toernooi van 22 januari sluiten we de winterstop af en warmen we op voor de nieuwe periode.

SVW’27, ODIN ’59, HugoBoys, en VVH/Velserbroek spelen dan steeds een helft tegen elkaar, waarna in de tweede helft de winnaar van veld A tegen de winnaar van veld B speelt. Er zijn ook wat oud-SVW’ers die met die clubs meekomen, dus dat is leuk om hen weer terug op het terrein te hebben.

Na de wedstrijden wordt er natuurlijk geborreld in de kantine, wat volgens Patrick mooie PR is voor de vereniging: “De afgelopen jaren lijkt er soms een beeld van ons te zijn ontstaan dat we ‘die grote club’ zijn, waar de omliggende voetbalclubs hard tegen willen optreden.

Dat zag je bijvoorbeeld bij de WaardCup in augustus, toen Reigerboys, HugoBoys en WMS tegen SVW streden alsof het de belangrijkste wedstrijd van het jaar was. Dit ‘oefenpotje’ is dus ook een mooie gelegenheid om de deuren van SVW wijd open te zetten, en te laten zien wat voor leuke, gezellige vereniging we zijn.”