Dat had Danny geenszins verdiend, want hij speelde een prima wedstrijd, in tegenstelling tot de eveneens in het blauw gestoken goalie aan de overkant, die duidelijk zijn middag niet had. Dat bleek al in de zevende minuut, toen hij zich - misschien wat gehinderd door de zon - grandioos verkeek op een wonderlijk doelpunt van Tim Kramer dat hij zich minstens zal blijven herinneren tot hij mijn leeftijd heeft.
Op uiterst links gooide hij in, kreeg de bal meteen teruggespeeld; zijn afstandsschot zweefde langs het doel waarna de bal , als door een afstandsbediening gestuurd, met een lichte boog naar links draaide en links van de keeper in het doel belandde. Zo verrassend dat het even duurde voordat het gejuich begon. Niet oorverdovend want het aantal supporters viel tot mijn verbazing tegen.
We noteerden tot de rust de volgende feiten: de keiharde botsing van een Blokkerman tegen het reclamebord van Breddels Architecten als voorbode van wat er later nog meer met de borden zou gebeuren.
Een sterker wordend SVW’27, dat desondanks aan een gelijkspel ontsnapte, dankzij twee knappe acties van doelman Danny, die eerstens bij een poging een laag, hard schot te keren het leder achter zich tegen de paal zag terugkaatsen in zijn handen en tweedens professioneel een keihard ingekopte bal wist te keren.
Een harde actie van Blokkers ontlokte bij de arbiter een rode kaart, terwijl na de rust het aantal gele kaarten bij de bezoekers tot vijf steeg. Eigenlijk zes, want de trainer van Blokker deelde in de malaise. Te onbesuisd commentaar waar de scheidsrechter niet van gediend was en hup: naar de tribune. De Blokker-speler met de lange manen (zie NHD-krantenfoto) werd gewisseld. ‘Moet zeker naar de kapper’, zei de naast me zittende Dick Keizer.
Een compliment voor de groen-zwarten dat zij zich beheersten en de voorkeur gaven aan de sportieve wraak: namelijk de overwinning die ingeluid werd door nogmaals Tim. Een Blokkerse verdediger lag weliswaar op de grond, maar de arbiter wachtte terecht de aanval af die succesvol bleek.
De twee borden die het moesten ontgelden. Toevallig net ook het bord waarin SVW'27 het publiek een prettige wedstrijd wenst.
Twee fans van de gasten hadden daar, denk ik, moeite mee, want twee reclameborden bij het westelijke doel werden het slachtoffer van hun frustratie. In de slotfase sloeg SVW’27 in kort bestek vernietigend toe: een trefzekere, fraaie kopbal van Christiaan Schoenmaker, een na een solorush effectvol, in zijn baan steeds wijkenden ten slotte krullend schot van Bram Barhorst en een snelle reactie van Leon Ayal, toen de keeper, nog steeds zijn middag niet hebbend, de bal niet klemvast kreeg. De 5-0 moet toch zeker de return kunnen overleven. Zouden de groenen toch voor een jubileumcadeau gaan zorgen?
De slotalinea die NHD-reporter Ruud van den Hoven zijn wedstrijdverslag meegaf, vind ik bijzonder treffend. En omdat niet ieder die krant leest, herhaal ik die passage hier. Bovendien verdienen zijn woorden een plek in de SVW-annalen.
‘Terwijl het wachten was op de ambulance keek trainer Patrick van de Fits terug op de wedstrijd. “Ik ben bijzonder trots op mijn team. We hadden ons goed voorbereid op Blokkers. Ik wist veel van die ploeg. Ze hebben een tegenvallend seizoen gehad. Het loopt vandaag niet lekker. Een beetje frustratie kan ik dan ook nog wel begrijpen. Maar je moet je wel kunnen beheersen. Je snapt dat ik nu vooral bezig ben met mijn keeper. De 5-0 is mooi en moet voldoende zijn. Maar zover vooruit wil ik nu niet kijken. Voor Danny is het verschrikkelijk”
En weg was de trainer. Net als zijn ploeg wilde hij er zijn voor zijn keeper. Ook hierin was de thuisploeg zondagmiddag een echte eenheid. Ook na de wedstrijd.’
Reacties: [email protected] Jan Tamis
