Het was me het weekendje wel met dat dubbele herstel. Eerstens: het Oranje dat ons vrijdagavond tegen Engeland tot wanhoop dreef door dat eindeloze, angstgegner-achtige catenaccio-gedoe als antireclame voor de sport die ons lief is, streed op de maandagavond als herboren tegen Portugal dat, hoewel EK-kampioen, geen raad wist met nummer zoveel op de wereldranglijst en door drie prachtige goals, waaronder die superkopstoot van Ryan Babel (wat een streep! Ik vond het een wereldgoal), door Koemans selectie compleet in haar hemd werd gezet en ons daarmee een prachtige tv-avond bezorgde als compensatie voor het echec van de vrijdag daarvoor.
De match deed me denken aan Oranjes eerste wedstrijd op de laatste WK, toen Spanje met groot overmacht (5-1) aan de kant werd gezet.
Het tweede herstel van het weekend gold voor ons SVW’27 dat, zo Theo de Vries zijn wedstrijdverslag begint, in een zinderende wedstrijd tegen mede-degradatiekandidaat VSV- een zespunter - net als Oranje als herboren uit haar as verrees en ons volgens Wilfred van den Hoven weer kleur op de wangen joeg.
Het is wel sterk dat, met uitzondering van het vorig jaar met de stunts van de gekregen periodetitel en de ijzersterke nacompetitie, ons vlaggenschip bij de terugkeer naar de tweede klas weer de plek opzocht waar uiteindelijk de klappen vallen. Een minder eervolle traditie waar we toch eens een keer mee moeten breken. Maar hoopgevend zijn de zes punten die uit de laatste vier wedstrijden zijn behaald en we hebben tenslotte van 7 wedstrijden te gaan.
Hier de stand onderaan met de duidelijk zichtbare start van de klim naar boven:
Wed W G V Pnt G+ G- Doelsaldo
DE FORESTERS 19 5 5 9 20 28 37 - 9
TEXEL 18 5 4 9 19 22 36 - 14
SVW’27 19 4 4 11 16 23 48 - 25
VSV 18 4 3 11 13 26 48 - 22
ALKMAARSCHE BOYS 19 2 4 13 10 17 45 - 28
Het doelsaldo wordt belangrijk, omdat de Bond bij gelijk puntenaantal geen beslissingswedstrijden meer vaststelt, maar een beter doelsaldo laat gelden. Enkele weken geleden was dat van SVW’27 met – 26 het slechtste van allemaal, maar gelukkig is die twijfelachtige eer nu aan de kaasstedelingen gegund.
Dus groenzwarten: scoren en niet het voorbeeld volgen van HSV dat in de slotfase van de wedstrijd tegen Spartanen door een gemiste penalty twee punten liet liggen en neem ook de wijze les ‘Geef nooit op!’ ter harte die Fortuna Wormerveer in Langedijk gaf door in de laatste tien minuten, nota bene met ACHT man, een 2-1 achterstand in een 2-3 zege om te zetten.
Ons resten nog:
01 april: KFC - SVW’27 13 mei: SVW’27 - West Frisia
08 april: SVW’27 - Zouaven 20 mei: Zilvermeeuwen - SVW’27
15 april: SVW’27 - Zaanlandia 27 mei: SVW’27 - Alkm. Boys (!)
22 april: HSV - SVW’27
Je hebt gelijk: een pittig programma.
Peter de Boer strooit met initiatieven: nu de nieuwe SVW’27-tak, Walking Football genoemd, bedoeld voor 65- plussers, met afgelopen dinsdagochtend 11 man op het kunstgrasveld. Overgewaaid uit Engeland waar het populair is en ik heb me laten vertellen dat er zelfs een WK wordt gespeeld.
De grootte van het speelveld wordt bepaald door het aantal spelers, de treffers in de kleine doelen worden niet geteld en als gouden wet geldt dat je niet mag hardlopen, maar moet (snel)wandelen. En dat vraagt beheersing en feitelijk ook een arbiter. Goed plaatsen is de hoofdzaak. Af en toe is dat snelwandelen een koddig gezicht, maar tijdens de drie keer dat ik meedeed, heb ik het best leuk gevonden.
Met een warming up beginnend, lekker de tot vervelens toe gehoorde slogan van ‘bewegen’ in praktijk brengend en naderhand koffie drinkend met mannen die je nog nooit ontmoet hebt en die veelal een rijke voetbalcarrière achter de rug hebben, die onderwerpen te over aandraagt.
Als er een bij-artikel is waar SVW’27 met recht trots op kan wezen, dan is dat toch het schoolvoetbaltoernooi dat woensdag jl. voor de 33e keer van start ging. Voor de 13e keer in successie op de SVW’27-velden. Maar liefst 92 teams van de groepen 5,6,7 en 8 van 20 basisscholen, spelend op 8 middagen/avonden.
Met een krachtig, organisatorisch trio in de personen van Menno Botman (wedstrijdschema’s), Piet de Wit (contacten scholen) en Bas Maas (van alles). Met de steun van Gerard van Diepen, gastvrouw Anja Bijpost en nog een groep andere vrijwilligers die de orde handhaven, wanneer ‘De Kabel’ door super-enthousiaste jongens en meisjes wordt overspoeld voor de 350 wedstrijden in vier categorieën.
Een twintigtal scheidsrechters, waaronder ik mezelf mag rekenen en daardoor van dichtbij mag ervaren hoe geolied alles verloopt; hoe fel er gestreden wordt; hoe de invloed van het goed spelende nationale vrouwenteam duidelijk merkbaar is bij de meisjes die steeds beter uit de verf komen; hoe iedereen in de gezellige, vaak bomvolle kantine in groot beeld de uitslagen en standen met de minuut voorgeschoteld krijgen.
Als alles oké is en de eerste woensdagmiddag nadert, is het feit dat de voorspelling van regen na een week droogte precies bij de start werkelijkheid wordt, een hard gelag voor de organisatoren die er zoveel tijd en moeite in gestoken hebben.
Afgelasten geeft gigantische problemen voor het vervolg van het toernooi. Gelukkig is de temperatuur redelijk. Dus toch doorgaan, terwijl de regen gestaag valt en je dat doet afvragen in hoeverre de jeugd hierop reageert om dan te merken dat Pluvius het voetbalvuur niet kan doven, mede dankzij de toejuichingen van onder de talrijke paraplu’s en de bezorgde ouders die in kleedkamer en kantine droge kleren aanreiken en ervaren dat warme patat veel doet vergeten. Om zelf thuis te ontdekken dat zelfs je zakdoek kletsnat is……
Het einde van het eerste voorzitterloze SVW’27-tijdperk nadert. Hilko Kramer wordt, als de leden daar op donderdagavond 26 april aanstaande mee akkoord gaan, de twintigste voorzitter in 90 jaar verenigingsleven. De gemiddelde zittingsduur is dus 4,7 jaar. We hopen dat de start van de nieuwe voorzitter niet ontsierd wordt door een tuimeling van het vlaggenschip.
En dat hem ook niet overkomt, wat een oud notulenboek vermeldt over een tumultueuze ledenvergadering in 1952, 66 jaar geleden:
‘De voorzitter opent de vergadering op de gebruikelijke wijze met de christelijke groet. Direct wordt hierna de kwestie van het grasgewas aan de orde gesteld. Er wordt een vertrouwenskwestie t.a.v. de voorzitter gesteld. Het pleit wordt beslecht in het nadeel van de voorzitter die met 15 tegen 12 stemmen als voorzitter wordt gewipt.’
Weet iemand van de lezers toevallig wat er met het gras aan de hand was?
Dat was het weer: we kruipen weer even achter de SVW’27-geraniums. Je hebt ze toch ook besteld, denk?
Voor welkome reacties: 30 maart 2018 Jan Tamis
[email protected]
