Hilko Kramer – je moet zeker zijn wedstrijdverslagen op de site lezen - sprak van een paar cruciale reddingen van Danny, die het team op de been hielden, hem terecht tot ‘man of the match’ maakten en hem, zo ik in Ton Botman’s goed geredigeerde poortpamflet las, enkele flessen wijn opleverden die wij hem na die lange herstelperiode van harte gunnen. Over die wedstrijd gesproken, vooral na de rust toonden onze mannen een vechtlust die beter beloond had moeten worden dan met het 1-1 gelijkspel dat SVW’27 weliswaar haar eerste punt opleverde, maar het team had echter de volle winst verdiend en veroverd, als niet ten onrechte een doelpunt was afgekeurd en er niet drie goalrijpe kansen om zeep waren geholpen. ‘Het zal toch niet denk!’ dacht op de tribune de ditmaal matig bezette bank van kenners, toen in de laatste minuut de West-Frisiaanse linksbuiten doorbrak, alleen op het doel afstormde en tot onze grote opluchting voorlangs schietend op een meter afstand het doel miste.
Ik ben het met trainer Patrick eens dat het vertoonde spel en het resultaat vertrouwen geven voor het verdere verloop van de competitie. Of dat een goed gevoelen is, moet de komende zondag meteen al worden bewezen bij de ontmoeting met Kolping Boys dat met haar 6 punten uit 2 op een prima competitiestart kan terugzien. SVW’27 krijgt de kans om revanche te nemen op de 0-3 nederlaag bij de start van het vorige seizoen, terwijl ook de tweede wedstrijd tegen de Oudorpers in rook opging. We gaan elkaar toch niet vertellen dat de groen-zwarten ook in deze competitie voor de zoveelste keer de degradatiezone als thuishaven kiezen; een plek waaruit de ploeg het vorig seizoen als door een wonder ontsnapte. De krant schreef maar liefst over een swingende competitiestart van Kolping Boys, maar het moet voor de groen-zwarten toch mogelijk zijn dit met een ‘save the last dance for me!’ te beantwoorden……..
Na drukte door de vakantie met zijn tien superzonnige weken, mijn 18e Nijmeegse Vierdaagse en mijn 23e Van Dam tot Damloop, merk ik dat ik nog geen aandacht geschonken heb aan de Waardcup, waarbij SVW’27 voor de tweede maal binnen enkele maanden ‘op het nippertje’ haar kans greep. Ik zag de wedstrijd tegen Hugo Boys die gemakkelijk met 4-0 werd gewonnen, mede dankzij de twee fraaie goals van D.J. Polak, die behoorlijk op stoot is, want ook tegen West-Frisia bolde hij het net. Het toeval wilde dat de beslissing over de Waardcup uitgerekend in de laatste wedstrijd moest vallen. SVW’27 had 6 punten; Reiger Boys en KSV ieder 9. KSV had tegen ons aan een gelijkspel voldoende en liet door een opvallende vechtlust in de eerste helft overduidelijk zien dat de Kruisenaars zelfs meer wilden, wat dan ook in het eerste doelpunt tot uiting kwam. Vanaf de Reiger Boys- tribune, die club was gastheer van deze editie, zagen we hoe de onzen in de slotfase het even- en later ook het overwicht hervonden. De 2-1 zege bracht de drie ploegen ieder met negen punten aan de top, maar net als twee seizoenen terug in de competitie besliste het doelsaldo en dat was dankzij die 4-0 wederom in het voordeel van de groen-zwarten.
Is het je ook opgevallen dat die drie keer negen later nog eens opdook in de bekercompetitie waarin SVW’27 tegen ZOB goed van start ging met een Tim Appel die alle vier goals voor zijn rekening nam? Knap na zo’n lange blessuretijd. De ontluisterende nederlaag tegen Zwaluwen’30 in Hoorn (maar liefst 9-0 en zo fijngevoelig op SVW’s-website verzwegen) wordt toch in mijn historische rijtje ‘opvallende resultaten’ opgenomen en dat uitgerekend LSVV het team de bekerdas omdeed, kon ik moeilijk verwerken. Het waarom vertel ik je nog wel eens. Wij, door en door fans van SVW’27, hebben de laatste jaren heel wat te verstouwen. Maar daar komt hopelijk in deze competitie een einde aan. Oja, die tweede maal ‘drie keer negen’ nog’; zou ik bijna vergeten. Hugo Boys, Reiger Boys en KSV bekerden wel door met alle drie ‘negen uit drie’! Knap! KSV trok trok gaaf van leer tegen de Derpers: het versloeg alle drie de Egmondse ploegen, namelijk Sint Adelbert, Egmondia en Zeevogels. Sterk dat die alle in één poule zaten en alledrie door eenzelfde Heerhugowaards team werden afgedroogd.
Erelid Theo de Vries heeft de SVW-statistieken met data sinds 1975 weer bijgewerkt met de nauwkeurigheid die we van hem kennen. De lijst ‘gescoorde doelpunten’ vermeldt maar liefst 160 personen met als bovenste vier: Sander Heibloem (108), Pieter Klingers (81), Ed Veldhuisen (78) en Gerard van Stralen (65). Kennen jullie hen nog? 272 spelers startten sinds 1975 in de basis. Het convent van ereleden telt 20 personen, waaronder 2 vrouwen.
Van die 20 zijn er 8 ereleden overleden. Ik heb de twijfelachtige eer de oudste te wezen. We hebben 58 leden van verdienste, te weten 46 mannen en 12 vrouwen. Dankzij Theo is ook de samenstelling van het bestuur sinds 1960 voorgoed vastgelegd. Patrick van der Fits is de 28e trainer sinds 1961, toen SVW’27 Willy Zuidema als eerste betaalde trainer in de SVW-historie aantrok. De gemiddelde periode waarin de betaalde hoofdtrainers bij SVW’27 opereren, is ietsie meer dan 2 jaar.
Ten slotte: het overlijden van Frits Viehoff is mij ontgaan, terwijl hij toch minstens recht had op de vermelding dat hij vooral door zijn fenomenaal harde schot en passeertechniek jarenlang een stuwende kracht was in de achterhoede van het befaamde SVW-veteranenteam dat het 28 jaar vol hield in de SVW-gelederen. Het 25-jarig bestaan werd gevierd met een wedstrijd tegen de zonen; door Lammert georganiseerd. Frits’ zoon Dennis moest met zijn jeugdige teamgenoten zijn meerdere erkennen in de vaders die toen met de 3-2 winst blijk gaven van de kracht van een goed vaderschap. Frits was soms een man van uitersten. Hij vertrouwde mij eens tijdens de altijd gezellige nazit van een wedstrijd toe dat hij, op zekere avond laat thuiskomende, vier karbonades in de koekenpan had gegooid om ze daarna alle vier met smaak te verorberen.
Zou jij dat redden?
Voor reacties
(en schroom niet):
[email protected] Jan Tamis
