Lodewijk XIV noemde Nederland laatdunkend het land van ‘canaux, canards et canaille’ ( kanalen, eenden en gepeupel), maar als hij deze wedstrijd had gezien, zou hij zich in zijn uitspraken wel gematigd hebben.
En dan als apotheose van deze heroïsche strijd tegen de Galliërs de panenka van Memphis Depay die past in het rijtje onvergetelijke goals van Bakhuys (liggende kopstoot), Van Basten (vliegend schot) en Van Persie (zwevend koppend) .
Amper bekomen van het unieke van de vrijdagavond kwam dan de bijna desillusie tegen Duitsland. Net nadat mijn vrouw, niet meer in succes gelovend, voorstelde een andere zender te kiezen, scoorde Quincy Promes via een prachtige treffer door een nauwe spleet die even groter was dan de middellijn van de bal , de eerste tegengoal, net op tijd gevolgd door de sierlijke uithaal van de verdediger-van-beton Virgil van Dijk die Oranje de grootmachten Frankrijk en Duitsland achter zich deed laten op weg naar de finale. En, omdat driemaal scheepsrecht is, zij het dan op wat bescheidener schaal, de derde verrassing van het weekend: ons SVW’27 versloeg ruimschoots HSV (3-0), daarmee de tweede competitiezege boekend en de hoop levendig houdend dat de degradatiezone dit seizoen onbekend gebied blijft.
Het HSV, dat samen met SVW’27 een stuk voetbalgeschiedenis deelt. We denken namelijk terug aan een andere 3-0 overwinning op HSV in de spannende slotfase van het seizoen 1975-1976. Met voorzitter Jan Leegwater, trainer Fred Vonk en geleider Frans den Hartog langs de lijn tijdens de beslissingswedstrijd om promotie naar de tweede klasse op het AFC’34-veld.
Met goals van aanvoerder Ab Vreeker, Henny Visscher en Paul Kramer. Volgens het jubileumboek van ‘SVW’27 60 jaar’ kwam door deze zege een schitterend einde aan misschien wel de spannendste competitie uit de historie van de groenzwarten. HSV bleek niet haatdragend: twee seizoenen geleden werd de ploeg kampioen, gaf toen gul zijn overbodige periodetitel aan het op de vierde plaats staande SVW’27 dat ijzersterk in de nacompetitie een plek in de tweede klasse terug veroverde. Zo tilde HSV, zij het nu indirect, ons voor de tweede maal in de tweede KNVB-klasse.
De jaarvergadering had een grotere belangstelling verdiend. Alles verliep bijzonder constructief; een goede voorbereiding werd in talrijke bijlagen weergegeven; de staat van baten en lasten ontmoette geen directe zorg , in tegenstelling tot de terugloop van het aantal vrijwilligers dat voor een vereniging onontbeerlijk is; voorzitter Hilko Kramer en secretaris Ton Botman gaven als antwoord op gestelde vragen ter zake doende informatie, terwijl de vergadering niet verzandde in eindeloze discussies over bepaalde onderwerpen. Wat ons deugd deed was wel dat volgens de voorzitter bij de werving van een nieuwe trainer weer eens bleek dat SVW’27 nog steeds in wijde omgeving op een goede reputatie kan bogen.
We konden verder aan het slot van de jaarvergadering Oscar de Hoog als 21e lid van het convent van ereleden begroeten. Terechte keuze, als je zijn staat van dienst voor de vereniging bekijkt. We noemen vanuit het verleden zijn voorzitterschap van de pupillen en van de Beleidsgroep Technische Commissie; 20 jaar lidmaatschap van het hoofdbestuur; zorg voor kleding en materialen; 27 jaar KNVB-scheidsrechter en nu nog steeds arbiter van de nieuwjaarswedstrijd. Daarnaast houdt hij zich , samen met Peter de Boer en ondergetekende, bezig met de ordening van al het binnenkomende archief- materiaal.
Proficiat, Oscar. 21 leden telt het convent dat zich eigenlijk beter zou moeten profileren in de vereniging.
Misschien komt dat nog. De groep telt 19 mannen en 2 vrouwen, maar gelet op de voetbalprestaties van onze Oranjevrouwen zal die verhouding in de toekomst vast evenwichtiger worden.
Van de 21 zijn er nog 13 in leven. Maar wie de oudste is…..Daar heb ik geen idee van! Jullie wel?
Voor reacties: [email protected] Jan Tamis
Bijschrift foto:
Voorzitter Hilko Kramer roemt het kersverse
erelid Oscar de Hoog om zijn vele verdiensten
voor de vereniging.
